Konijnenhouderij

De konijnenhouderij in Nederland is een relatief kleine sector en doet veel in collectief verband. Konijnenhouders houden voedsters, die acht tot negen keer per jaar nakomelingen krijgen: de vleeskonijnen. Deze gaan na elf weken naar de slacht.

Nederlandse konijnenhouders onderscheiden zich van hun internationale collega’s als het gaat om dierenwelzijn. De sector investeert in nieuwe huisvestingssystemen zoals parkhuisvesting, maar ook in bijvoorbeeld maatregelen voor duurzame energie.

Naast dierenwelzijn houdt de vakgroep Konijnenhouderij van LTO Nederland zich bezig met het verder verbeteren van de diergezondheid en het terugdringen van stal-emissies binnen bestaande stalsystemen.

Konijnenhouderij in Nederland
De konijnenhouderij in Nederland is een relatief kleine sector en doet veel in collectief verband. Zij draait op familie- en gezinsbedrijven, die zogenaamde voedsters houden. Deze krijgen zo’n acht a negen keer per jaar nakomelingen: de vleeskonijnen. Zij gaan op een leeftijd van elf weken naar de slachterij. Het vlees is hoofdzakelijk bestemd voor de Belgische markt. In Nederland wordt in toenemende mate konijnenvlees gegeten, maar consumenten kiezen dan vaak voor goedkoper geïmporteerd vlees.

Nederlandse konijnenhouders onderscheiden zich van hun internationale collega’s als het gaat om  dierenwelzijn. Sinds 2006 bestaan er welzijnsregels voor het houden van konijnen. De sector investeert in nieuwe huisvestingssystemen zoals parkhuisvesting, waar konijnen in grotere groepen gehouden worden met ruwvoer, stro en afleidingsmateriaal. Daarnaast investeren konijnenhouders in duurzame energiemaatregelen, zoals warmteopslag, zonnepanelen en led-verlichting. Konijnenmest wordt benut voor groene stroomopwekking.

Ambities vakgroep Konijnenhouderij LTO Nederland
De vakgroep Konijnenhouderij van LTO Nederland behartigt de belangen van konijnenhouders op nationaal niveau en heeft een dekkingsgraad van 99%. De vakgroep heeft dierenwelzijn hoog op de agenda staan. Alle konijnenhouders voldoen aan de welzijnsregels, en intussen wordt er volop geïnvesteerd in bovenwettelijke maatregelen, zoals parkhuisvesting. Deze vorm van huisvesting kan effect hebben op de diergezondheid. Wat de effecten van verschillende soorten huisvesting zijn en hoe daarin verbeteringen kunnen worden aangebracht, wordt onderzocht. Daarnaast werkt de vakgroep aan een brongerichte aanpak van ammoniakemissie bij bestaande huisvestinggsystemen.